داستان من

من سپیده دولتشاه هستم. مادری شاغل از شهر زیبای اصفهان. وقتی سرسخت و جدی‌ام، مشاور حقوقی و نایب رییس یک موسسه‌ی دانش‌بنیانم و هنگامی که رقیق و ملایمم، دیگران من را نقاش، نویسنده و قصه‌گو می‌بینند. با ادبیات کهن مأنوسم و از آنجایی که عادت دارم هر مسئله‌ای را به ساده‌ترین شکل ممکن مطرح کنم پس داستان‌سرایان کهن هم از دستم در امان نمانده‌اند و قصه‌های دیروزشان را که مملو از کلمات و آرایه‌های مشکل ادبی است به زبان مردم امروز روایت می‌کنم. معتقدم که داستان‌ها حامل ارزش‌های معنوی، باور‌های اجتماعی، آموزه‌های رفتاری و امانت‌‌های فکری هستند که نقش بسیار مهمی در رشد شخصیت و مهارت‌های اجتماعی ما از کودکی تا بزرگسالی ایفا می‌کنند پس به همین علت طی سه سال، کتاب «شاهنامه به روایت سپیده» را نوشتم. روایتی قصه محور و به نثر روان امروزی از کل شاهنامه‌ی حکیم فردوسی که مهم‌ترین سند عظمت زبان فارسی و در برگیرنده‌ی تمام ابعاد زندگی و تاریخ و فرهنگ و باورهای پیشینیان ما است. هدف من از این روش قصه‌گویی اینست که مردم بدون درگیر شدن در پیچیدگی‌های کلامی و ادبی، ابتدا خصیصه‌های شخصیتیِ قهرمانان و عمق ماجراها را درک کنند سپس با تسلط کامل نسبت به محتوا، به سراغ ابیات اصلی رفته و از آهنگ، وزن و چینش ماهرانه‌ی کلمات لذت ببرند.